MINDFULNESS
‘Is dit ook niet iets voor jou?’, vroeg ik mijn beste vriendin. Ik doelde op de Mindfulness-cursus waar ik mijzelf voor had opgegeven. Er was niet veel overtuigingskracht voor nodig om mijn vriendin ertoe te bewegen zich ook in te schrijven.
En daar gingen we: wekenlang achter elkaar richting Grootebroek. We raakten er beiden van overtuigd dat die mindfulness inderdaad iets voor ons was. We deden ons best ‘in het nu’ te leven, deden trouw de drie-minuten ademhalingsoefeningen en probeerden dagelijks te mediteren, los te laten en te accepteren. En ja…het hielp ons beter het dagelijks leven door!
Na de cursus bleek al gauw dat mijn vriendin eierstokkanker had. Ondanks operaties, chemo’s en diverse andere therapieën bleek zij ongeneeslijk ziek te zijn. Al snel na de diagnose vertelde ze mij zóóó blij te zijn dat zij de cursus had gedaan. Hierdoor leerde zij beter met haar ziekte om te gaan.
Nu, ruim twee jaar later, kreeg mijn vriendin de boodschap dat zij niet lang meer te leven heeft. Zij en haar man waren intussen verhuisd naar Zutphen om daar in de nabije toekomst te gaan wonen in een woongroep. Wat had zij zich daar op verheugd! Zij had altijd gehoopt de opening nog mee te maken! En nu kwam het besef dat dat er toch echt niet van zou komen…..
Vlak na deze afschuwelijk boodschap reisde ik naar haar toe. Wat heb ik een bewondering voor haar reactie op de fatale mededeling.
Dit is wat zij tegen mij zei: ‘Wat ben ik toch godsgruwelijk blij dat jij me toen hebt meegevraagd. Zonder de mindfulness had ik echt niet geweten hoe ik met mijn ziekte had moeten omgaan!’
‘Is dit ook niet iets voor jou?’, vroeg ik mijn beste vriendin. Ik doelde op de Mindfulness-cursus waar ik mijzelf voor had opgegeven. Er was niet veel overtuigingskracht voor nodig om mijn vriendin ertoe te bewegen zich ook in te schrijven.
En daar gingen we: wekenlang achter elkaar richting Grootebroek. We raakten er beiden van overtuigd dat die mindfulness inderdaad iets voor ons was. We deden ons best ‘in het nu’ te leven, deden trouw de drie-minuten ademhalingsoefeningen en probeerden dagelijks te mediteren, los te laten en te accepteren. En ja…het hielp ons beter het dagelijks leven door!
Na de cursus bleek al gauw dat mijn vriendin eierstokkanker had. Ondanks operaties, chemo’s en diverse andere therapieën bleek zij ongeneeslijk ziek te zijn. Al snel na de diagnose vertelde ze mij zóóó blij te zijn dat zij de cursus had gedaan. Hierdoor leerde zij beter met haar ziekte om te gaan.
Nu, ruim twee jaar later, kreeg mijn vriendin de boodschap dat zij niet lang meer te leven heeft. Zij en haar man waren intussen verhuisd naar Zutphen om daar in de nabije toekomst te gaan wonen in een woongroep. Wat had zij zich daar op verheugd! Zij had altijd gehoopt de opening nog mee te maken! En nu kwam het besef dat dat er toch echt niet van zou komen…..
Vlak na deze afschuwelijk boodschap reisde ik naar haar toe. Wat heb ik een bewondering voor haar reactie op de fatale mededeling.
Dit is wat zij tegen mij zei: ‘Wat ben ik toch godsgruwelijk blij dat jij me toen hebt meegevraagd. Zonder de mindfulness had ik echt niet geweten hoe ik met mijn ziekte had moeten omgaan!’
